W sobotę 16 marca 2019 r. po raz kolejny przedstawiciele Kół Żywego Różańca naszej parafii brali udział w Diecezjalnym Kongresie Różańcowym, który jak co roku odbywa się w radzyńskim sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Hasłem tegorocznego kongresu było hasło "Jak z Maryją poznać Jezusa w tajemnicach Różańca?".
W CZASIE KOLEJNYCH SPOTKAŃ WIELKOPOSTNYCH, CZYLI W:
piątki o 1730 – DROGA KRZYŻOWA
niedziele 830 i 1130 (dla dzieci) – GORZKIE ŻALE
22-24 marca( piątek, sobota, niedziela) – REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE
zastanawiać będziemy się nad grzechami przeciwko poszczególnym przykaniom Dekalogu. Rozważaniom dotyczącym dobrego przygotowania do skramentu pojednania i pokuty towarzyszyć będzie piosenka :
Golgoto, Golgoto, Golgoto
W tej ciszy przebywam wciąż rad
W tej ciszy daleki jest świat
Ty koisz mój ból usuwasz mój strach
Gdy widzę Cię Zbawco przez łzy
Ref.: TO NIE GWOŹDZIE CIĘ PRZYBIŁY
LECZ MÓJ GRZECH
TO NIE LUDZIE CIĘ SKRZYWDZILI
LECZ MÓJ GRZECH
TO NIE GWOŹDZIE CIĘ TRZYMAŁY
LECZ MÓJ GRZECH
CHOĆ TAK DAWNO TO SIĘ STAŁO WIDZIAŁEŚ MNIE
Golgoto, Golgoto, Golgoto!
Ja widzę Cię Zbawco mój tam.
Jak wiele masz sińców i ran.
Miłości Twej moc zawiodła Cię tam,
Uwolnić mnie z grzechów i win.
Golgoto, Golgoto, Golgoto!
Wspominam tak często ten dzień:
Golgotę i słodki jej cień.
Przyszedłem pod Krzyż z ciężarem mych win,
Uwolnił mnie tam Boży Syn.
PROPOZYCJE DLA NAJMŁODSZYCH:
W przeżywaniu, tego 40-dniowego przygotowania do świąt Wielkiej Nocy, pomagać ma nam także dekoracja kościoła. Jej centrum stanowi SŁUP BICZOWANIA, który obrazuje cierpienie jakie musiał znieść Jezus, aby odkupić nasze grzechy.
W OCZEKIWANIU NA ZMARTWYCHWSTAŁEGO
ŚPIEWAJMY RAZEM:
Nie chcę więcej by
życiem moim rządził grzech - co dnia
Co złe z mego serca wyrzuć dziś
Pragnę uwielbiać Imię Twe
Prowadź mnie co dnia - wciąż wyżej i wyżej
Prowadź mnie- Panie mój wyżej wciąż
Prowadź mnie z dnia na dzień - wciąż wyżej i wyżej
Chcę kiedyś zobaczyć Twoją Twarz - Twoją Twarz.
SCENARIUSZ 8 SPOTKAŃ
Każdy GRZECH przeciwko Dekalogowi rani ciało Pana Jezusa niczym korona cierniowa, czy razy bicza.
Przygotujmy siędo świąt Zmartwychwstania Pańskiego poprzez SAKRAMENT POKUTY I POJEDNANIA.
Obudźmy nasze serca robiąc RACHUNEK SUMIENIA
WEDŁUG DZIESIĘCIU PRZYKAZAŃ BOŻYCH.
Piątek – 8 marca – DROGA KRZYŻOWA
MODLITWA O DOBRY RACHUNEK SUMIENIA
Panie Jezu, Ty powiedziałeś, że Bóg jest Ojcem oczekującym na powrót dziecka, które odeszło od Niego. Ojciec wybiegłna spotkanie syna, gdy ten był jeszcze daleko. Tak bardzo chciał go przytulić do siebie i przebaczyć wszystkie winy. Teraz ja chcę wyruszyć w drogę do Ciebie i wierzę, że wypatrujesz mojego powrotu, a Twoja miłość przebaczy mi wszystko. Proszę Cię, pomóż mi, abym przez dobry rachunek sumienia przygotował się na nasze spotkanie. Amen.
Niedziela – 10 marca – GORZKIE ŻALE
1. NIE BĘDZIESZ MIAŁ BOGÓW CUDZYCH PRZEDE MNĄ
Mówisz, że nie kłaniasz się bożkom?
Więc policz, ile czasu poświęcasz telewizji i komputerowi, a ile modlitwie?
A komu się kłaniasz, gdy czyjeś poglądy uważasz za ważniejsze od nauki Kościoła?
Komu palisz kadzidło, gdy nie korzystasz z sakramentów, choć masz taką możliwość?
Kogo się wyrzekasz, gdy boisz się „wyjść na głupka” z powodu wierności nauce Jezusa?
Dlaczego nie mówisz: „Robię to, a nie robię tamtego, bo jestem katolikiem”?
Kogo się boisz, gdy nie chcesz publicznie choćby przeżegnać się przed obiadem?
Piątek – 15 marca – DROGA KRZYŻOWA
2. NIE BĘDZIESZ BRAŁ IMIENIA PANA BOGA SWEGO NADAREMNO
Czy imię Boże wypowiadasz z szacunkiem? Czy przeklinasz?
Gdy będzie naprawdę groźnie, który „Jezus” ma cię ocalić?
Ten, którego imię wymawiasz przy każdej okazji i bez okazji?
Wiesz, że znak krzyża może cię ocalić w niebezpieczeństwie?
Wiesz, że wezwanie „O, Jezu” może uratować ciało a nawet zadecydować o wieczności?
Nie wiesz. No właśnie. Bo ty świętych słów i gestów nie używasz w potrzebie, tylko bełkoczesz nimi bez celu, sensu, ładu i składu.
Czym zasłonisz się, gdy ogarnie cię przerażenie, gdy śmierć zajrzy ci w oczy?
Niedziela – 17 marca – GORZKIE ŻALE
3. PAMIĘTAJ, ABYŚ DZIEŃ ŚWIĘTY ŚWIĘCIŁ
Czym niedziela różni się u ciebie od innych dni? Tylko tym,
że nie idziesz do szkoły?Myślisz, że znów musisz iść do kościoła.
Nie. Nie musisz. Tak, jak samochód nie musi mieć paliwa.
Mówisz, że nudzisz się na Mszy? Więc jak się to dzieje, że inni się nie nudzą? Może problem jest w tobie?
Czy zadałeś sobie trud, żeby posłuchać, gdy czytane jest słowo Boże?
A pomyślałeś, że jakość kazania zależy też od twojego słuchania?
Czy przyjmujesz Komunię? Jeśli nie, to dlaczego?
Czy nie traktujesz niedzieli jako okazji do odwiedzin w sklepach?
Czy masz w niedzielę czas dla swoich bliskich, czy też jest to
dla ciebie dzień nadrabiania zaległości?
Piątek – 22 marca – DROGA KRZYŻOWA– REKOLEKCJE
4. CZCIJ OJCA SWEGO I MATKĘ SWOJĄ
Bóg nie mówi, żebyś czcił rodziców, gdy oni będą dobrzy dla ciebie. Więc odpowiedz, czy szanujesz rodziców niezależnie od tego, jacy są?
Rodziców się nie wybiera. Ale to najlepszy dowód, że wybrał ci ich Pan Bóg. A to już wystarczający powód, żebyś traktował ich z szacunkiem. I to nie tylko, gdy słyszą. I nie tylko, gdy są przyjemni i mili.
Nie jest wyrazem szacunku słowo „starzy”, nawet gdy są starzy.
Czy pomyślałeś, ile rodzice swojego życia ci poświęcili? A pomyślałeś, że nie tylko ty potrzebujesz ich miłości, bo i oni potrzebują twojej?
Może mówisz, że oni cię nie rozumieją. A czy ty rozumiesz ich?
Czy wyręczasz ich w czymkolwiek? Czy robisz cokolwiek, żeby ich ucieszyć?
Sobota – 23 marca– REKOLEKCJE
5. NIE ZABIJAJ
Czy ty też mówisz: „Zły nie jestem, bo nikogo nie zabiłem”?
A skąd wiesz, jak działają na ludzi twoje szyderstwa, obmowy
i słowa pełne złości? Można zabijać po kawałku.
Czy palisz papierosy? One też zabijają po kawałku, nie tylko zresztą ciebie, bo i tych, którym zatruwasz powietrze.
Pijesz piwo? Od tego nie staniesz się, jak w reklamach, ani prawdziwym facetem, ani „fajną kumpelą”. Jest ci obojętne, że możesz zniszczyć życie sobie i innym?
A narkotyki? Ludzie chcą nimi ekspresowo ułatwić sobie życie. A czy widziałeś kogoś, komu by to się udało?
Zażywanie, a tym bardziej rozprowadzanie narkotyków jest grzechem śmiertelnym. Bo grozi śmiercią. Nie tylko ciała.
Niedziela – 24 marca – GORZKIE ŻALE - REKOLEKCJE
6. NIE CUDZOŁÓŻ
Czy zwracasz uwagę na to, o czym myślisz i co oglądasz w telewizji
lub Internecie?Czy walczysz o czyste serce?
W myślach zaczyna się nieczystość.
Czy pilnujesz swoich myśli?
Czy odwracasz wzrok od zdjęć, filmów i obrazów, które chcą zawładnąć twoją wyobraźnią?
Jeśli nie, nie zdołasz uniknąć ciężkiego upadku. Z głową ogarniętą pożądaniem nie da się kochać.
Piątek – 29 marca – DROGA KRZYŻOWA
7. NIE KRADNIJ
Czy jesteś wdzięczny Bogu za to, co masz?
Czy nie jesteś chciwy? Czy chciałbyś mieć więcej niż masz?
Mówisz, że zabranie drobnej rzeczy to nie kradzież? Tu nie chodzi o to, co traci okradziony, ale o to, co tracisz ty.
Czy oddajesz pożyczone książki?
Czy spłacasz zaciągnięte długi?
Jeśli znalazłeś czyjąś zgubę, czy zrobiłeś wszystko co możliwe, żeby znaleźć właściciela?
Czy uważasz, że można ci zaufać?
Jeśli przywłaszczyłeś sobie cudzą własność, choćby drobną, nie jesteś wart, żeby ci ufać. Przekroczyłeś granicę między uczciwością, a nieuczciwością. Jeśli za tą granicą pozostaniesz, będziesz kradł coraz większe rzeczy, a wciąż będzie ci się wydawało, że są drobne.
Niedziela – 31 marca – GORZKIE ŻALE
8. NIE MÓW FAŁSZYWEGO ŚWIADECTWA PRZECIW BLIŹNIEMU SWEMU
Czy mówisz o kimkolwiek poza jego plecami to, czego nie mógłbyś mu powiedzieć w oczy? Jeśli tak, to jesteś fałszywy.
Czy szanujesz swoje słowo?Czy dochowujesz sekretów?
Czy dotrzymujesz zobowiązań?
Czy mówisz prawdę nawet wtedy, gdy możesz mieć z tego powodu nieprzyjemności?
Czy nie szukasz wymówek i wykrętów?
Czy pamiętasz, że prawda jest zawsze najlepsza?
Piątek – 5 kwietnia – DROGA KRZYŻOWA
9. NIE POŻĄDAJ ŻONY BLIŹNIEGO SWEGO
Nie tylko o żonę chodzi. Chodzi o to, że żaden człowiek nie jest własnością innego człowieka. Czy pamiętasz o tym w kontaktach z osobami płci przeciwnej?
Żadna dziewczyna nie ma obowiązku zachwycać się chłopakiem, ani przyjmować jego zalotów.
Żaden chłopak nie może być traktowany jak eksponat do pochwalenia się przed koleżankami, że „już kogoś mam”.
Czy wiesz, że drugą osobą nie można się bawić?
Czy twoja uprzejmość wobec innej osoby nie jest skutkiem planów, jakie masz wobec niej?
Czy twoje prezenty, uśmiechy i uprzejmości są wyrazem życzliwości, czy próbą kupienia sobie człowieka?
Niedziela – 7 kwietnia – GORZKIE ŻALE
10. ANI ŻADNEJ RZECZY, KTÓRA JEGO JEST
Czy nie nazbyt chętnie zaglądasz w cudze podwórko? Uważaj, bo przestaniesz widzieć własne.
Tu nie chodzi o kradzież. Chodzi o to, co ją poprzedza – o chciwość. Wszystkiego – nie tylko przedmiotów. Jeszcze bardziej zdolności, powodzenia, znajomych, przyjaciół.
Jeśli tak jest, okradasz siebie, bo nie rozwijasz tego, co sam masz. I innych też okradasz, bo gdy pożądasz cudzego, sam niczym się z innymi nie dzielisz.
Czy nie zazdrościsz innym tego, co mają i tego, że są w czymś lepsi od ciebie?
Czy nie jesteś wdzięczny Bogu za to, co masz?
Piątek – 12 kwietnia – DROGA KRZYŻOWA
MODLITWA PRZED SPOWIEDZIĄ
Panie Jezu, za chwilę przystąpię do spowiedzi. Przychodzę, abyś przytulił mnie do siebie, wysłuchał i przebaczył moje winy. Duchu Święty, daj mi łaskę dobrej spowiedzi, a kapłanowi, który będzie mnie spowiadał, daj swoją mądrość. Amen.
Pierwsza niedziela po Bożym Narodzeniu jest ŚWIĘTEM ŚWIĘTEJ RODZINY. Liturgia oparta jest na biblijnych tekstach, w których występuje rodzina. Akcentuje obowiązki poszczególnych jej członków.
W czasie dzisiejszej mszy św. cała wspólnota parafialna, poleciła wszystkie rodziny opiece Świętej Rodziny z Nazaretu. W czasie poprowadzonego przez rodziców i dzieci nabożeństwa, był czas aby skierować swój wzrok, a przede wszystkim życie na przykład, jaki dała ziemska rodzina Jezusa.
Wysłuchaliśmy zamyśleń o Świętej Rodzinie, Orędzia z Betlejemskiej Groty, pomodliliśmy się modlitwą dziękczynną i Litanią do Świętej Rodziny.
ZAMYŚLENIA O ŚW. RODZINIE
Rodzina oparta na małżeństwie jest dziedzictwem ludzkości, jest wielkim dobrem o najwyższej wartości, koniecznym dla życia, rozwoju i przyszłości narodów. Jest ona środowiskiem, w którym osoba ludzka, stworzona na obraz i podobieństwo Boga, zostaje poczęta, rodzi się, wzrasta i dojrzewa.
Józef wiedział, że sam nie będzie w stanie pokierować swoją Rodziną. Słuchał i okazywał posłuszeństwo słowom, które kierował do niego Bóg i to ocaliło jego najbliższych od zagłady. Posłusznie wypełniając kolejne polecenie, przywiódł bezpiecznie swoją Rodzinę do Nazaretu. Bóg był Panem domu Józefa i On otaczał go swoją opieką.
Święta Rodzina uczy nas, że za naszym życiowym powołaniem idzie łaska. Bóg, gdy powołuje to i łaski daje, jeśli tylko będziemy starali się być Jemu wierni, On się o nas zatroszczy – będzie nas prowadził i otoczy opieką nasze rodziny.
Druga prawda to prawda, że nie ma życia bez trudności, cierpienia. Iść z Bogiem w życiu oznacza pokonywanie Jego mocą tych rzeczywistości, które stają na mojej drodze, a one były, są i prawdopodobnie będą.
W końcu trzecia prawda, której Bóg nas dzisiaj uczy, największym niebezpieczeństwem nie są zewnętrzne przeszkody, ale moje zamknięte serce na Boga. Zostaję wtedy całkiem sam. Święty Józef umiał słuchać Boga i iść tą drogą, którą Bóg go prowadził.
Panie, Jezu Chryste, Ty byłeś Maryi i Józefowi poddany, uświęciłeś życie rodzinne. Daj, byśmy wpatrywali się w obraz Świętej Rodziny i Jej przykład naśladowali; byśmy doszli kiedyś do wspólnoty wiecznego obcowania w niebie, gdzie żyjesz i królujesz przez wszystkie wieki wieków.
ORĘDZIE Z GROTY BETLEJEMSKIEJ
Narodziłem się NAGI, mówi Bóg,
abyś ty potrafił wyrzekać się samego siebie.
Narodziłem się UBOGI,
abyś ty mógł uznać mnie za jedyne bogactwo.
Narodziłem się W STAJNI,
abyś ty nauczył się uświęcać każde miejsce.
Narodziłem się BEZSILNY,
abyś ty nigdy się mnie nie lękał.
Narodziłem się Z MIŁOŚCI,
abyś ty nigdy nie zwątpił w moją miłość.
Narodziłem się W NOCY,
abyś ty uwierzył, iż mogę rozjaśnić każdą
rzeczywistość spowitą ciemnością.
Narodziłem się W LUDZKIEJ POSTACI, mówi Bóg,
abyś ty nigdy nie wstydził się być sobą.
Narodziłem się JAKO CZŁOWIEK,
abyś ty mógł się stać synem Bożym.
Narodziłem się PRZEŚLADOWANY OD POCZĄTKU,
abyś ty nauczył się przyjmować wszelkie trudności.
Narodziłem się W PROSTOCIE,
abyś ty nie był wewnętrznie zagmatwany.
Narodziłem się W TWOIM LUDZKIM ŻYCIU,
mówi Bóg, aby wszystkich ludzi zaprowadzić do domu Ojca.
DZIĘKCZYNIENIE
Dziękujemy Ci Święta Rodzino!
za naszych rodziców i dar życia , za ich miłość trud i poświęcenie;
za małżonków odpowiedzialnych za słowa przysięgi małżeńskiej;
za małżonków, którzy w duchu ofiarnej miłości przyjmują każde dziecko,
jako najcenniejszy dar ich sakramentalnego związku;
za rodziców, którzy uczą swoje dzieci szacunku dla daru życia
i wdzięczności wobec Stwórcy za ludzkie życie wraz z jego bogactwem;
za rodziców, którzy swoje dzieci wychowują do miłości i czystości;
za rodziców, którzy poprzez prawidłowo funkcjonujące relacje między sobą, tworzą atmosferę sprzyjającą rozwojowi powołania młodego człowieka do życia w małżeństwie, w zakonie, lub w kapłaństwie.
MODLITWA
Boże, Ty w Świętej Rodzinie dałeś nam wzór życia, spraw, abyśmy złączeni wzajemną miłością naśladowali w naszych rodzinach Jej cnoty i doszli do wiecznej radości w Twoim domu. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Księdzu Proboszczowi, o. Karolowi wraz z całą wspólnotą franciszkańską.
Nasza rodzina parafialna pragnie życzyć by:
„W magiczną noc tak świętą
poczuć łaskę niepojętą,
którą zsyła Jezus mały
wśród Aniołów oraz chwały.”
Z całego serca życzymy Kapłanom obfitego błogosławieństwa i miłości Chrystusa, by Dzieciątko Jezus zagościło pośród zwykłej codzienności w posłudze z wiernymi. Niech na czas świątecznej radości i Nowego Roku – Nowonarodzony Chrystus wlewa w serca Ewangelię Nadziei, w której odkrywamy, że Bóg jest Miłością, a ta Miłość niech będzie siłą głoszenia Dobrej Nowiny.
Szczęść Boże!
Boskie Dzieciątko Jezus – błogosław wszystkim Kapłanom.
(NIE)ZAPOMNIANE WIGILIE
SCENARIUSZ
Montaż słowno – muzyczny oparty na autentycznych wspomnieniach zesłańców na Syberię
Na scenie prowizoryczny stół nakryty sianem i białym płótnem, lampa naftowa, samowar, czarny chleb. Osoby czytające listy – wspomnienia siedzą na stołkach, skrzynkach.
WSTĘP
Wieczór wigilijny to święto rodziny – miłości, zgody, szacunku,
ale też czas pamięci o tych, których już z nami nie ma. W duchu przeżywanego jubileuszu 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości, zaczerpnijmy z bogatego skarbca naszych ojczystych dziejów. Wróćmy we wspomnieniach do tych wieczerzy wigilijnych, jakże innych od dzisiejszych, które nasi rodacy przeżywali z dala od swoich domów i rodzin na „nieludzkiej ziemi” Syberii. Przywracając pamięć ofierze jaką ponieśli w imię wolności i Polski, doceńmy pokój naszych czasów i możliwość rodzinnego przeżywania świąt. Czy korzystamy z nich tak, jak możemy najpełniej– w gronie najbliższych?
Pomimo, że życie syberyjskich zesłańców znaczone było głodem, chłodem, katorżniczą pracą i prześladowaniami, nie porzucili oni Boga. W wierze odnajdywali nadzieję na lepszy los i powrót do kraju. Była ona jedną z najważniejszych sfer wpisanych w biografie zesłańców. Opisy zesłańczych wigilii tylko tą prawidłowość potwierdzają.
PIOSENKA – WIGILIA NA SYBERII
Zasyczał w zimnej ciszy samowar
Ukrop nalewam w szklanki
Przy wigilijnym stole bez słowa
Świętują polscy zesłańcy
Na ścianach mroźny osad wilgoci
Obrus podszyty słomą
Płomieniem ciemnym świeca się kopci
Słowem – wszystko jak w domu!
„Słyszę z nieba muzykę i anielskie pieśni
Sławią Boga że nam się do stajenki mieści
Nie chce rozum pojąć tego
Chyba okiem dojrzy czego
Czy się mu to nie śni…”
Nie będzie tylko gwiazdy na niebie
Grzybów w świątecznym barszczu
Jest nóż z żelaza przy czarnym chlebie
Cukier dzielony na kartce
Talerz podstawiam by nie uronić
Tego czym życie się słodzi
Inny w talerzu pustym twarz schronił
Bóg się nam jutro urodzi!
„Król wiecznej chwały już się nam narodził
Z kajdan niewoli lud swój wyswobodził
Brzmij wesoło świecie cały
Oddaj ukłon Panu chwały
Bo to się spełniło
Co nas nabawiło
Serca radością…”
Nie nie jesteśmy biedni i smutni
Chustka przy twarzy to katar
Nie będzie klusek z makiem i kutii
Będzie chleb i herbata
Siedzę i sam się w sobie nie mieszczę
Patrząc na swoje życie
Jesteśmy razem – czegóż chcieć jeszcze
Jutro przyjdzie Zbawiciel!
„Lulajże Jezuniu moja perełko
Lulaj ulubione me pieścidełko
Lulajże Jezuniu lulajże, lulaj
A ty go Matulu w płaczu utulaj…”
Byleby świecy starczyło na noc
Długo się czeka na niego
By jak co roku sobie nad ranem
Życzyć tego samego
Znów się urodzi umrze w cierpieniu
Znowu dopali się świeca
Po ciemku wolność w Jego imieniu
Jeden drugiemu obieca…
OSOBA I:
Czyta list
„Pierwsza Wigilia na wygnaniu miała być złożona z tego, co kto miał. Odbywała się obok nas w lepiance u rodziny Pawlusów i Wojnów. I chociaż dałam swój udział w postaci kaszy jęczmiennej i oleju, nie poszłam – tak mi było ciężko. Wolałam położyć się i spać, zapomnieć, że żyję".
ZAPALAM ŚWIECZKĘ ZA TYCH, KTÓRZY MUSIELI OPUŚCIĆ SWOJE RODZINY
Odpala świeczkę od lampy naftowej i stawia na stole.
OSOBA II:
„Nadeszły święta Bożego Narodzenia, które niczym się nie różniły od dnia powszedniego, jedynie pamięcią sięgaliśmy do uroku tych świąt w domu. Wigilia zgromadziła nas wszystkich przy pustym stole, pomodliliśmy się, nawet opłatka nie mieliśmy i nie bardzo co było postawić na stole, abyśmy mogli spożyć wspólną kolację, bo tak istotnie było. Porozmawialiśmy tylko przy lampie naftowej, mężczyźni mówili o polityce.”
ZAPALAM ŚWIECZKĘ ZA TYCH, KTÓRZY UMARLI Z GŁODU
RECYTATOR I:
Piszę Ci, Synku, list z daleka, z domu ...
Na szybach śnieżne łyskają się płatki.
Wspominam dawne dni i po kryjomu
Płaczę ... Ty, Synku, zrozumiesz łzy matki.
Jest już choinka ... Wiesz, zaraz u stoła
Siądziem jak dawniej z siostrzyczkami trzema.
A z nami razem i myśl niewesoła,
Że Ciebie, Synku, wśród nas dzisiaj nie ma.
Ty tam samiutki ... W dalekiej gdzieś stronie,
Jak my tak liczysz mijające chwile,
Jaka Ci gwiazdka dziś wieczór zapłonie
Kto Ci świąteczną przyładzi wigilię?
Jaką kolędą, Syneczku mój miły,
Rozjaśnisz Twoje godziny tułacze?
Myśmy się dzisiaj za Ciebie modliły
A ja nad listem jeszcze – widzisz – płaczę.
Myśl o nas, Synku. Wspomnij przy wieczerzy
W liście mym znajdziesz okruchy opłatka.
Wiem, że nam wrócisz. Ten, co „ w żłobie leży”
Czuwa nad nami... Całuję Cię ... Matka.
(Włodzimierz Lewik, List Wigilijny)
KOLĘDA – NIE BYŁO MIEJSCA DLA CIEBIE
Nie było miejsca dla Ciebie
w Betlejem w żadnej gospodzie
i narodziłeś się, Jezu,
w stajni, w ubóstwie i chłodzie.
Nie było miejsca, choć zszedłeś
jako Zbawiciel na ziemię,
by wyrwać z czarta niewoli
nieszczęsne Adama plemię.
Nie było miejsca, choć chciałeś
ludzkość przytulić do łona
i podać z krzyża grzesznikom
zbawcze, skrwawione ramiona.
Nie było miejsca, choć szedłeś
ogień miłości zapalić
i przez swą mękę najdroższą
świat od zagłady ocalić.
OSOBA III:
„Przed świętami wybrałam się do lasu z siekierą i przyniosłam małą sosenkę. Wstawiłam ją do taboretu odwróconego do góry nogami i ubrałam guzikami i różnokolorowymi nićmi sprutej wełny. Radość dzieci była ogromna. Cała czwórka dzieci brała się za ręce, skakała wokół, śpiewając co kto umiał. Dzieci bez przerwy rozbierały i ubierały na nowo sosenkę.”
ZAPALM ŚWIECZKĘ ZA WSZYSTKIE DZIECI, KTÓRE
NIE PRZEŻYŁY ZESŁANIA
OSOBA IV:
„A było to tak...Śnieg padał całą noc. W dzień kopano tunel od ziemianki by wyjść na drogę wiodącą do kołchozowego sklepu. Stała już tam grupka ludzi by odebraćprzydziałowy chleb. Stanąłem i ja, bo mama powiedziała, że wieczorem jest wigilia Bożego Narodzenia. Spotkałem kolegę z sąsiedniej ziemianki. Wieczorem poszliśmy z mamą do niego. Było tam parę osób. Na stole paliła sięświeczka. Po chwili wstano i odmówiono pacierz. Składano sobie życzenia, dzieląc się chlebem. Było smutno, mimo, że ktoś zanucił kolędę. Za oknem szalał wiatr i miotało śniegiem.”
ZAPALM ŚWIECZKĘ ZA TYCH, KTÓRZY UMARLI Z ZIMNA
RECYTATOR II:
Jakoś w noc wigilijną sen oczu nie klei
I w ciszy słychać tylko tykanie zegara.
Za oknem się rozlega szum śnieżnej zawiei,
Każdą szparą do domu wiatr dostać się stara.
My siedem godzin temu zjedliśmy wieczerzę,
Teraz wy za wilijnym stołem zasiądziecie.
Zostawcie puste miejsca i puste talerze
Dla tych, co są rozsiani po szerokim stepie.
Kiedy na pustych miejscach spocznie wasze oko,
Nie płaczcie, bo łzy takie nic nam nie pomogą,
Tylko niech myśli wasze wzniosą się wysoko
I na spotkanie naszych idą mleczną drogą.
Zakazy i granice nie istnieją w górze,
Kędy na gwiazdach wsparty stoi żłobek w szopce.
Upadniemy choć myślą do Dzieciątka nóżek,
Odrzucając od siebie, wszystko, co jest obce.
A kiedy Bogu swoje otworzymy serce,
To widząc naszą mękę anioły zapłaczą
I będą się modliły w niebieskiej pasterce,
Aby Bóg skrócił naszą niedolę tułaczą.
(Wigilia)
OSOBA V:
„Smutne były święta Bożego Narodzenia, tak inne niż w Polsce! Wigilię spędziliśmy wspólnie, wspominając dawne, dobre czasy: swoich bliskich, choinkę, prezenty, no i dobre jedzenie! Jedynie kolędy nie zmieniły się! Długo je śpiewaliśmy. A na drugi dzień trzeba było iść do pracy. Nie było wolnego!"
ZAPALM ŚWIECZKĘ ZA TYCH, KTÓRZY UMARLI W CZASIE PRACY
KOLĘDA – BÓG SIĘ RODZI
Bóg się rodzi, moc truchleje,
Pan niebiosów obnażony;
Ogień krzepnie, blask ciemnieje,
Ma granice nieskończony.
Wzgardzony okryty chwałą,
Śmiertelny Król nad wiekami;
A Słowo Ciałem się stało
i mieszkało między nami
Cóż masz niebo nad ziemiany?
Bóg porzucił szczęście twoje
Wszedł między lud ukochany,
Dzieląc z nim trudy i znoje;
Nie mało cierpiał, nie mało,
Żeśmy byli winni sami,
A Słowo Ciałem się stało
I mieszkało między nami.
Podnieś rękę, Boże Dziecię!
Błogosław ojczyznę miłą,
W dobrych radach, w dobrym bycie
Wspieraj jej siłę swą siłą.
Dom nasz i majętność całą,
I wszystkie wioski z miastami!
A Słowo Ciałem się stało
i mieszkało między nami.
OSOBA VI:
„Wigilijna szopka stała trochę na uboczu, za wielkim nasypem śniegu, gdzie już klęczała gromadka ludzi. Ktoś świecił naftową latarnią, taką, z jaką chodzi się w nocy do stajni. W jej żółtym blasku zobaczyłam wyżłobioną w śniegu grotę. W grocie – drewniane świńskie korytko, a w nim lodowaty Jezusek z wybałuszonymi koralikowymi oczkami. Obok niego lodowa Matka Boska w lisurze na głowie, święty Józef z sękatym kijem, w kożuchu i baranicy.
W głębi groty – nieco wystraszone, autentyczne dwa barany i owca. [...]. Było narodu dość. Starzy i młodzi. Ci, co wierzyli, i ci, co w nic nie wierzyli. W futrach i łachach. W drewnianych trepach owiniętych słomą. Wszyscy – jednakowo skrzywdzeni. Okradzeni z ojczyzny. „Bóg się rodzi! Moc truchleje...”.
Ku samotnej gwieździe poprzez śniegi i burany szły zziębnięte głosy wygnańców. [...] Kostniały nam ręce. Drętwiały palce. Mróz ścinał oddechy. Mimo to ludzie nie odchodzili. Śpiewali. Gięli kolana. Śnieg topniał od łez.”
ZAPALAM ŚWIECZKĘ ZA TYCH, KTÓRZY ODDALI ŻYCIE
ZA WIARĘ
OSOBA VII:
„Nadeszła Wigilia Bożego Narodzenia – druga na wygnaniu. Siedzieliśmy z Jurkiem na pryczy i każdy z nas myślał o swoich najbliższych i o tym, co nas jeszcze czeka. Ktoś zaintonował kolędę. Popłynęły pieśni: »Bóg się rodzi, moc truchleje«, »Dzisiaj w Betlejem«, »Lulajże, Jezuniu« i inne."
ZAPALAM ŚWIECZKĘ ZA TYCH, KTÓRZY NIE PRZEŻYLI ZESŁANIA
OSOBA VIII:
„Boże Narodzenie. Ciemno, zimno, dach zacieka. A tam na świecie może jest inaczej, może ludzie się cieszą, śmieją, może nie głód, a brud i nędza nie przegryza się im w ciało. Sędzia pociesza, że kiedyś za to będzie dobrze. Z drugiej izby przychodzi sąsiadka, której uczę dzieci i prosi, by przyjść do nich, przecież to Wigilia. Malutki knotek tkwi we flaszeczce i kopcąc rozświetla nieco izbę. Jest nas kilka osób. Na małym stoliku skleconym z patyków leży lepioszka. Dzielimy się nią jak opłatkiem. Zmówiliśmy pacierz i zaczęliśmy kolędować, ale nie szło. Za smutno. Potem Sędzia powiedziała dzieciom bajkę o Bożym Drzewku, ale tak było ciężko na sercach, że powiedzieliśmy sobie »Daj Boże, ale na drugi rok inaczej« i poszliśmy do swojej izby spać. Sen, brat śmierci, koi smutek.”
ZAPALAM ŚWIECZKĘ ZA TYCH, KTÓRZY CZEKALI
NA POWRÓT SWOICH BLISKICH
RECYTATOR III:
To właśnie tego wieczoru,
gdy mróz lśni, jak gwiazda na dworze,
przy stołach są miejsca dla obcych,
bo nikt być samotny nie może.
To właśnie tego wieczoru,
gdy wiatr zimny śniegiem dmucha,
w serca złamane i smutne
po cichu wstępuje otucha.
To właśnie tego wieczoru
zło ze wstydu umiera,
widząc, jak silna i piękna
jest Miłość, gdy pięści rozwiera.
To właśnie tego wieczoru,
od bardzo wielu wieków,
pod dachem tkliwej kolędy
Bóg rodzi się w człowieku.
(Emilia Waśniowska, Wieczór wigilijny)
PASTORAŁKA – MALEŃKA MIŁOŚĆ
Do naszych serc do wszystkich serc uśpionych
Dziś zabrzmiał dzwon, już człowiek obudzony.
Bo nadszedł czas i dziecię się zrodziło.
A razem z Nim, maleńka przyszła miłość.
Maleńka miłość w żłobie śpi,
Maleńka Miłość przy Matce Świętej.
Dziś cala ziemia i niebo lśni
dla tej Miłości maleńkiej.
Porzućmy zło przestańmy złem się bawić.
I czystą łzą spróbujmy serce zbawić.
Już nadszedł czas już dziecię się zrodziło.
A razem z Nim, maleńka przyszła miłość.
Maleńka Miłość zbawi świat
Maleńką miłość chrońmy z lękiem
Dziś ziemia drży i niebo drży
od tej Miłości maleńkiej.
RECYTATOR IV:
Oto już cud spełnił, już biją w niebo dzwony.
O, witajże nam Jezu, w Betlejem narodzony.
Rozwarły się niebiosa, już kolęd płyną dźwięki:
O witajże nam, witaj Jezus malusieńki.
Ty któryś jest Miłością i sercem tego świata,
Zagarnij serca nasze i w imię swoje zbrataj.
Niechaj zamilkną swary, zawiłości, ludzkie złości.
Noc święta, wigilijna…
DZIELIMY CHLEB MIŁOŚCI!
Wszyscy dzielą się czarnym chlebem (mozna włączyć publiczność)
KONIEC
Opracowała: Monika Chudzik, grudzień 2018 r.
Na początku Adwentu Ks. Proboszcz zainicjował akcję "Serwetka dla Jezusa" prosząc, aby chętne osoby zrobiły na szydełku serwetką pod figurkę do złóbka małemu Jezusowi. Na apel odpowiedziały panie, które wykonały ok. 100 serwetek. Figurka Jezusa z serwetką była upominkiem dla wszystkich dzieci, które brały udział w roratach. Serdecznie DZIĘKUJEMY Paniom: Genowefie Bryndziuk, Walentynie Paluch, Anieli Łobacz, Małgorzacie Ulaniuk, Bogusławie Kalinowskiej i Helenie Penkajło.
Stając na początku Adwentu na pierwszych Roratach mieliśmy w dekoracji drzewo pozbawione liści. Po kolejnych nabożeństwach nabierał czerwonego koloru i owoców w postaci jabłuszek symbolizujących Owoce Ducha Świętego. Dziś zapełniło się takimi owocami jak: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie, które były tematem rozważań, potwierdzone przykładami z życia ludzi żyjących we współczesnym świecie m.in. i w Polsce. Byli to: MatteoFarina, bł. Laura Vicuna, bł. Poznańska Piątka, ChiaraCorbella Pertillo, Alberto Michelotti i Carlo Grisolia, Helena Kmieć, św. Elżbieta Catez od Trójcy Świętej OCD, bł. Hanna Chrzanowska.
Po Mszy Św. schola i ministranci wraz z rodzicami udali się do szkoły na spotkanie opłatkowe, które zakończyło się niespodziewaną wizytą Świętego Mikołaja , który obdarował dzieci słodkim podarunkiem, a rodzicom przyniósł życzenia z Bożym Błogosławieństwem Ks. Proboszcza.
Dziękujemy Państwu Monice i Maksymilianowi Chudzikom oraz Rodzicom za przygotowanie i udział w Roratach oraz w spotkaniu opłatkowym.
Niech Święta Narodzenia Pańskiego upłyną w ciepłej, rodzinnej atmosferze. Oby betlejemska gwiazda zwiastująca Narodziny Zbawiciela rozświetliła swoim blaskiem nie tylko cza Świąt, ale także wszystkie dni Nowego 2019 Roku.
Przez trzy ostatnie dni wspólnota naszej parafii przeżywała szczególne przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia biorąc udział w rekolekcjach adwentowych. Duchowym przewodnikiem był ks. Andrzej Żelazo głosząc nauki podczas mszy świętych i konferencje dla członków kół żywego różańca. Na zakończenie udzielił szczególnego błogosławieństwa dla dzieci i członków męskiego koła różańcowego. Jego nauki były bardzo ciekawe, pełne przykładów i trafiały prosto do naszych serc. Oto kilka zdjęć:
W drugim roku poświęconym w Kościele - Duchowi Świętemu, uczestnikom spotkań adwentowych w naszej parafii, czyli:
NIEDZIELNYCH MSZY ŚW.
RORAT: 1700 - ŚRODY
700 - SOBOTY
REKOLEKCJI: od 9 do 11 grudnia,
przybliżać będziemy Trzecią Osobę Trójcy Świętej.
Adwent przeżywać będziemy pod hasłem:
Z DUCHEM TWOIM.
Do niego nawiązuje m.in. piosenka roratnia.
Oto jej słowa:
I z Duchem Twoim!
to wszystko jest możliwe !
I z Duchem Twoim!
to wszystko możliwe jest!
Chcę dobrym być, choć tyle zła
i pokój nieść dla świata
chcę wiernym być, łagodnym być
cierpliwość mieć dla brata.
Chcę wielką radość w sercu mieć
i nerwy jak ze stali
i jak Maryja kochać też
to Miłość nas ocali.
Jak to jest możliwe, powiedz jak…
O Panie, ześlij swego Ducha
By odnowił oblicze Ziemi!
Szczególnie pochylimy się nad owocami Ducha Świętego, jak mówi Pismo Św.:
„Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim [cnotom] nie ma Prawa.” (Ga 5,22).
Przybliżone zostaną również sylwetki ludzi, którzy swoim życiem dawali świadectwo działania Ducha Św., będą to: MatteoFarina, bł. Laura Vicuna, bł. Poznańska Piątka, ChiaraCorbellaPertillo, Alberto Michelotti i Carlo Grisolia, Helena Kmieć, św. Elżbieta Catez od Trójcy Świętej OCD, bł. Hanna Chrzanowska.
Rozpoczynając adwent i szykując się na jego pełne przeżywanie, w niedzielę poświęciliśmy wieńce adwentowe. Dzieci otrzymały zachęcające do uczestniczenia w nabożeństwach lampiony roratnie oraz plansze do samodzielnego uzupełniania. W kościele pojawiła się również dekoracja, której część tworzy pozbawione liści drzewo, które do Bożego Narodzenia będzie sukcesywnie przyozdabiane kolejnymi jabłkami – Owocami Ducha Św.
Mamy nadzieję, że zarówno symbolicznie w dekoracji, jak i rzeczywiście w naszych sercach pusty jeszcze żłóbek, symbolizujący oczekiwanie na przyjście Bożej Dzieciny, otoczymy widocznymi w naszym życiu owocami.
Do zobaczenia na RORATACH!
Jesteśmy na roratach po raz pierwszy !
Schola i ministranci uczcili swoją patronkę Św. Cecylię uczestnicząc we Mszy Św. a następnie na pogodny wieczór udali się do szkoły w Motwicy, aby tam bawić się układając puzzle i wykazać się wiedzą o swojej patronce, wykonywać pomysłowe instrumenty na których trzeba było akompaniować do piosenki „Kocham Cię Jezu” oraz poznać nowe zabawy z piosenką. Mamusie przygotowały słodki poczęstunek. Wszyscy bawili się świetnie śpiewem chwaląc Pana Boga. Wieczór zakończył się Apelem Jasnogórskim.
